NL 
EN 
ES 
Hoe bent u in de wereld van het ondernemerschap terechtgekomen?
Ik ben nu bijna 20 jaar ondernemer. Aan het begin van mijn ondernemerstraject schreef ik televisiescripts. Ik was ook presentatrice en soms actrice, hoewel ik mezelf geen actrice noem, ik werkte gewoon als actrice. En langzaam evolueerde het, mijn onderneming evolueerde. Ik was op de nationale televisie voor wat aanvoelde als een eeuwigheid, maar eigenlijk iets meer dan tien jaar was, en ik deed daar ongeveer alles. Maar op een dag kwam de vraag of ik geïnteresseerd was in het coachen van nieuwe presentatoren. Ik wist niet of ik dat kon, maar het klonk leuk, dus ik besloot het te proberen. Ik merkte dat ik het leuk vond, en de mensen die ik hielp vonden het ook leuk. Ik dacht toen: 'wie kan ik beter helpen dan presentatoren', want ik wilde echt, ik voelde een drive in mij, om mensen te helpen met een missie. En ik dacht 'wie heeft een missie?' En dat zijn natuurlijk mensen in start-ups. Mensen in start-ups hebben een missie. Mensen op C-niveau hebben een missie. Dus besloot ik met die mensen te gaan werken.
Hoe ben je bij de Global School for Entrepreneurship terechtgekomen?
Goed, Vanaf het moment dat ik mensen begon te coachen, was het eerst podiumpresentatie, sterk zijn in communicatie, de juiste inhoud hebben, enz. Daarna ontwikkelde het zich ook tot leiderschap, teamcultuur, en hoe het juiste team aan te nemen. Dat was alles waar ik in mijn ondernemerstraject mee te maken had gehad en mensen mee en voor coachte. Op een gegeven moment werd ik gevraagd als mentor bij accelerators in binnen- en buitenland. Daarin is het een soort snelkookpan, waarin je soms een paar dagen of een week, maar soms ook meerdere weken of zelfs maanden start-ups helpt groeien naar investment readiness. Dat doe je met een team, en iedereen heeft zijn eigen expertise, en je helpt die startups in korte tijd tot bloei te komen. Ik heb daar ook zoveel van geleerd, omdat ik niet alleen mijn expertise kon delen, maar andere mensen hun expertise met mij deelden. Dus ik leerde hoe ik investeerders kon begrijpen, en ik leerde hoe ik andere belanghebbenden kon begrijpen; en toen werd ik gevraagd om bij een Hogeschool te komen werken. Ze vroegen me: 'kun je met onze studenten doen wat je in het bedrijfsleven doet?' en ik zei: 'Ja, ik denk dat ik dat kan.' Daardoor ben ik ook van het onderwijs gaan houden. Dus moest ik mezelf opnieuw uitvinden, zoals ik altijd heb gedaan. Op een gegeven moment had ik gewoon zin om een goede vriend van me te vragen; ik zei: 'Ik heb het gevoel dat er iemand is met wie ik een kop koffie moet drinken.' Klinkt stom, toch? Ik weet het niet. Niet in mijn boek. Het klinkt wel een beetje vreemd, maar ik vond dat ik het deze persoon moest vragen. En hij zei: "Het is stom dat ik daar niet eerder aan gedacht heb, maar ja, je moet eens koffie drinken met Thomas Blekman. Hij doet soortgelijke dingen, en hij is net een nieuwe opleiding begonnen en je zou elkaar moeten ontmoeten, denk ik,' en dus ontmoetten we elkaar, en hier ben ik.
Je bent een tijdje leercoach geweest, hoe was dat?
I begon als leercoach hier, dat was het eerste jaar dat ik binnenkwam. Ik kende de studenten al in de zin dat ik al eerder met ze had gewerkt. Maar wat ik hier prettig vond, is dat ik door het andere systeem en door de functie van leercoach meer kon aansluiten. In de reguliere universiteiten waar ik eerder werkte, was er behoefte en behoefte aan dit soort coaching, zowel vanuit de studenten als vanuit de instelling, maar was er gewoon niet de tijd om het te faciliteren. En het lag natuurlijk wel in mijn aard. Wat ik hier merkte was dat het geweldig was om dicht bij de studenten te zijn, om met hen te kunnen praten; soms één op één in een coachingsgesprek, in kleinere groepen, of in de klas, die ook een kleine groep is. Het betekent dat je echt ziet hoe ze zich ontwikkelen. En wat ik nu leuk vind, is als ik de studenten zie waarmee ik een paar jaar geleden begon, en ik zie hoe ze zijn geëvolueerd naar een andere houding. Ze zijn gewoon zo gegroeid. Het geeft me een gevoel van, niet zozeer trots, natuurlijk ben ik trots, maar, het is echt alsof ik zo blij ben om te zien dat ze zich ontwikkelen. En misschien ook zichzelf worden.
U bent nu programmadirecteur, kunt u bespreken wat dat precies inhoudt? Hoe ben je in die rol terechtgekomen?
Wat Ik merkte dat ik ook graag bepaalde opvoedingsprocessen had. Gecontroleerd, of tenminste gecontroleerd, toch? Dus ik begon gewoon een paar dingen te implementeren... en daarna nog wat meer, en het inspireerde me. Ik merkte dat ik de ruimte kreeg om dat ook te onderzoeken, ik kreeg veel vertrouwen en veel vrijheid, en begon het gewoon te doen. Ik heb een ondernemersprofiel. Op een gegeven moment was het voor mij gewoon logisch om naar een andere rol te evolueren. Aangezien de school ook groeit, zijn we enorm gegroeid, en het is gewoon meer van alles. Er lopen meer modules tegelijk, er is meer personeel aan boord: personeel met veel ervaring op het terrein, maar misschien niet altijd ervaring als docent. Wij helpen het onderwijsaspect te faciliteren, als leercoaches maar ook als instituut. Het was heel logisch omdat dit ook mijn expertise en liefde was.
